Ik doe graag haakwerk, maar ik kom er thuis gewoon niet toe. In mijn huishouden is er altijd wel iets dat letterlijk of figuurlijk de kop opsteekt.
An: “Wel, op de Vrijwilligersdag van 27 maart werd er de wens uitgesproken om een creatieve club op te richten om zelf spulletjes te maken die dan kunnen verkocht worden voor onze opvangertjes op marktstanden en om ook gezellig samen te komen op regelmatige tijdstippen. Gewoon om elkaar effectief eens te zien. In plaats van alleen online met elkaar contact te houden. Na corona was daar toch wel nood aan, bij verschillende ZIL vrijwilligers. Ik wist ook dat Christine veel handwerk doet doordat ze altijd zeer populaire spulletjes maakt om te verkopen op onze verkoopstanden, zoals op Camping Flamingo in Hal 5 eerder dit jaar in Kessel-Lo, in de Aveve in Wilsele en onlangs aan de Delhaize in Heverlee.
Ik doe zelf graag haakwerk, maar ik kom er thuis gewoon niet toe. In mijn huishouden is er altijd wel iets dat letterlijk of figuurlijk de kop opsteekt. Ik heb dan na de vrijwilligersdag op Facebook een privé-groep opgericht, iedereen uitgenodigd en Anne was direct kandidaat om gastvrouw te zijn voor ons groepje 1 keer per maand. Ik vind het heel plezant om te doen. Je leert iedereen op een andere manier kennen. Meer chill, zeg maar.”
Christine pikt er als eerste op in: “Het is inderdaad heel ontspannen om te doen. Jaren geleden begon ik met octopusjes te maken voor het goede doel “CoCopus”. CoCopus bezorgt octopusknuffels in speciaal materiaal voor prematuurtjes aan ziekenhuizen. Door met de octopusjes te kunnen spelen, trekken de prematuurtjes minder aan hun kabeltjes. Ik haak ook voor mijn kleinkinderen. Van die kleine dingetjes. En zo ben ik gestart met poezensleutelhangertjes. Dat is licht handwerk. Echt veel minder belastend dan bijvoorbeeld een grote kattenmand. Dat is echt zwaar. Gaandeweg krijg je pijn in je pols. En trappelkussentjes voor de katjes zelf maken, vind ik ook tof. Die verkoopt ZIL ook heel vlot. Met leuke stofjes. Met valeriaan erin, of kattenkruid.”
Katty vertelt: “Ik kom graag naar de Creaclub voor de taart!” Iedereen schiet in de lach. “En ik heb vroeger altijd gehaakt. Kanten doekjes met mijn moeder. Thuis heb ik er weinig tijd voor. Maar voor de Creaclub maak ik tijd. Dat is het grote verschil. Mijn job is ook niet de evidentste. Ik ben geriatrisch verpleegkundige. Ik spring veel shifts in voor anderen. En dus heb ik echt mijn ontspanning hier nodig. Bovendien heb ik thuis altijd wat met mijn 7 poezels. Altijd wel iets te doen. Nee hoor, geef mij maar de Creaclub namiddagen. Hier word ik niet afgeleid door allerlei huistaakjes.”
Anne vult aan: “Ook al gaat de Creaclub bij mij thuis door, toch ben ik niet direct afgeleid door mijn was of plas als we onze Creaclubnamiddag hebben. Ik had al lang niet meer gehaakt. Dat moet al geleden zijn van toen ik 16 jaar was. Met mijn bomma. En nu als er ’s avonds niets op TV is (zoals gewoonlijk), haak ik. En ik vind het ook echt tof om de madammen over de vloer te krijgen. Dit initiatief is nieuw voor ZIL en ik geniet er zo van. Heel blij mee.”
Christine haakt sinds kort terug: “Er werd mij voorgesteld om bij de Creaclub te komen en dus zei ik “ok”! Eigenlijk ben ik al lang bezig met postkaartjes maken voor het goede doel. Ook voor ZIL. Ze verkopen heel vlotjes op de inzamelacties en marktstanden. Per kaartje dat ik verkoop, hou ik de onkosten af van het materiaal dat ik ervoor moet aankopen en de rest is voor het goede doel. Ik ben ook verpleegkundige en ik heb zo’n drukke dagplanning. Ze weten me altijd en overal te vinden. Maar hier bij de Creaclub ben ik “bezet”. Dan kan ik mij ontspannen. En we lachen ook wat af. Het is een fijn clubje.”
Ria vult als laatste aan: “Ik kom naar de Creaclub omdat ik “moet” van de voorzitter. Iedereen lacht. Ik brei ontzettend veel en doe patchwerk. Haken was eerder van tijdens mijn schooltijd. Toen hadden we 1 à 2 uur handwerk per week. Mijn moeder deed ook best wel wat handwerk. Haken vooral. Maar ik heb zelf altijd gebreid. Toen ik jong was, moest ik mijn kleren zelf maken. Toen kwamen de kinderen er en dan had ik geen tijd meer. Daarna weer terug wel toen mijn moeder artrose kreeg en ik haar moest bijstaan bij het quilten. Sindsdien ben ik steeds blijven quilten. Ik ben in Werchter ook lid van een breiclub waar wij jaarlijks tussen de 400 en 600 stuks maken om te verkopen voor het goede doel voor sociale projecten. En dus draag ik als bestuurslid van ZIL uiteraard hier zeker graag mijn steentje bij.”
Het creatieve is om iets echt moois te maken van allerlei gedoneerde restjes wol. Dat geeft zoveel voldoening.
Heb je restjes wol of katoen, stofjes en dergelijke voor onze Creaclub, of leuke haak- of breipatroontjes? Geef dan maar zeker een seintje via info@zwerfkatinleuven.be! Onze madammen kunnen er zeker wat mee!
© 2022 Zwerfkat in Leuven
Noodnummer: 0499/75.41.11
KBC: BE 14 7340 4984 6083
Btw: BE 0628.570.886
© 2023 Zwerfkat in Leuven