Opvanggezinnen, ons niet zo geheime wapen

Zwerfkat in Le(u)ven is geen standaard asiel met een eigen gebouw en kooitjes maar een goed onderbouwde structuur van om en bij de 40 opvanggezinnen die dagelijks gecoördineerd worden door 4 opvangcoördinatoren. Elk opvanggezin heeft dus zijn eigen buddy, zeg maar, die hen coacht wanneer ze dat nodig hebben. Zeven dagen op zeven.

Maar wie selecteert dan die opvanggezinnen die elk vanuit hun eigen bubbel de ZILse schatjes van patatjes opvangen?

Welnu, dat is een team van 2 ZIL vrijwilligers, Emma en Alien, die zelf als opvanggezin al heel wat opvanguren op de teller hebben staan en goed weten aan welke voorwaarden een opvanggezin moet voldoen. Niet alleen vanuit een materieel oogpunt, maar ook psychologisch. Want je gaat met levende wezens om, geen machientjes. Je komt in aanraking met ziekte, leven en dood, trauma’s, verwaarlozing en zoveel meer. Dat vraagt toch een zekere veerkracht van onze gezinnen. Je mag dat niet onderschatten. We laten dan ook graag eerst één van onze screeningdames Emma aan het woord om wat meer duidelijkheid te scheppen over hoe zij het screenen van opvanggezinnen benadert en afsluiten doen we in deze blog met een hartverwarmende getuigenis van één van onze opvangmama’s Lies.

Screeningdame Emma zegt: “Een goed opvanggezin moet beseffen dat ze de verantwoordelijkheid dragen voor een kostbaar leven.”

Emma: “Bij een screening moet ik het gevoel hebben dat de mensen die verantwoordelijkheid begrijpen en willen aangaan. Alleen maar opvanggezin worden omdat je kittens zo’n schattige wezentjes vindt en ze graag wil knuffelen, is geen goed idee. Bij opvangen komt veeeeeel meer kijken dan enkel het schattigheidsaspect. Katjes kunnen ziek zijn (of erger nog soms doodgaan). Je moet met een wildvreemde kat op een korte periode een paar keer naar de dierenarts. Je moet het vertrouwen kunnen winnen. Je moet de kat ook terug kunnen afgeven. Voor mij zijn dat allemaal heel belangrijke dingen die een opvanggezin moet begrijpen.

Daarnaast hameren we ook altijd op een strikte quarantaine, om eigen huisdieren en mensen te beschermen. Dat proberen we heel goed uit te leggen zodat het duidelijk is dat de katjes die bij ons binnen komen niet altijd gezond zullen zijn en dat er veel ziektes zijn die je kan doorgeven aan andere dieren en zelfs mensen.

Het fijne aan werken met opvanggezinnen vind ik dat je weet dat de katten in een heel fijne huiselijke sfeer terecht komen en niet in een schaars aangeklede kooi waar alleen een krabpaal, een kattenbak en een mandje in staat. Elke kat kan nauw opgevolgd worden door het gezin (want ze leven gewoon in hetzelfde huis) en je kan het karakter van de kat keigoed leren kennen en zo op zoek gaan naar de best mogelijke adoptanten voor die kat.

Communicatie is ook een belangrijke factor bij het selecteren van een nieuw opvanggezin. Wij kunnen het katje zelf niet opvolgen of zien, dus wij verwachten dat de opvanggezinnen ons goed op de hoogte houden van alles wat er met de kat gebeurt. Zij zijn nu éénmaal onze ogen en oren.”

En wat vinden onze opvanggezinnen van de ZIL aanpak?

Opvangmama Lies zegt: “Na een jaar kunnen we vaststellen nog geen moment spijt gehad te hebben van mee te stappen in het ZIL verhaal. De ondersteuning en organisatie is echt heel knap uitgewerkt en wij voelen ons na een jaar echt thuis in de ZIL familie met dank aan alle ondersteuning van de coördinatoren en andere vrijwilligers van ZIL.”

Lies: “Jaren geleden zette wij ons al eens in voor de opvang van poezen voor een andere organisatie. Hier werden we wat in de steek gelaten waardoor we heel wat twijfels hadden om terug te beginnen.

De goesting om terug iets te betekenen voor de poezen overwon en al tijdens de screening bleek dat bij ZIL de zaken toch wat anders georganiseerd waren. Van bij de start was duidelijk dat wij er als opvanggezin nooit alleen voor staan. We kregen een starterspakket waar onze mond van open viel. Echt alles werd meteen door ZIL voorzien om de poezen op een goede manier op te vangen.

Ook voor het eten was het meteen duidelijk, maandelijks doorgeven wat je nodig hebt en daarna afhalen bij je ophaalpunt. Ik maakte ook kennis met opvangcoördinator Ellen en was meteen gerustgesteld. Wat er ook is, ik kon en kan altijd bij Ellen terecht.

Bij de eerste opvangpoezen hadden we wat onzekerheden want wilde poesjes hadden we nog niet opgevangen maar met de steun van Ellen werd dit echt een positieve ervaring. Het was fantastisch om te zien hoe ver we geraakt zijn met onze eerste poesjes. Wij kozen ook echt als gezin om dit avontuur samen aan te gaan. Onze kinderen worden ook actief betrokken en leren de fijne dingen maar ook het afscheid nemen. Waardevolle lessen voor hun toekomst.

Bij de eerste papfleskittens kregen we ook meteen heel wat steun van Kim die ons met raad en daad bijstond. Niets was hen teveel. De passie en liefde voor de poezen voel je in alles.”

Veel dank aan Emma, Alien en Lies voor hun bijdrage aan deze blog!